Άλλος ένας νεκρός, άλλο ένα θύμα από την τάξη μας, άλλος ένας νεκρός εργάτης.

Τα ξημερώματα της 16^ης Νοεμβρίου, όπως μαθαίνουμε, κατά την διάρκεια των τεχνικών εργασιών στην γραμμή 1, η μηχανή λείανσης των γραμμών που άνηκε σε εργολαβική εταιρία ενεπλάκη σε θανατηφόρο εργατικό ατύχημα. Για λόγους που πρέπει να διερευνηθούν, δεν είχε λειτουργικά φρένα με αποτέλεσμα να αναπτύξει ταχύτητα στην γραμμή και για να σταματήσει προκλήθηκε τεχνητή σύγκρουση με σταθμευμένο συρμό. Κατά την διάρκεια της ανεξέλεγκτης πορείας οι συνάδελφοι που επέβαιναν σε αυτή αναγκάστηκαν να πηδήξουν για να αποφύγουν τα χειρότερα. Δυστυχώς όμως το αποτέλεσμα ήταν ο θάνατος του ενός και ο τραυματισμός των υπολοίπων.

Για άλλη μια φορά και δυστυχώς με τραγικό τρόπο γίνεται προφανές ότι οι ανθρώπινες ζωές δεν έχουν χώρο στους ισολογισμούς μιας εταιρίας. Είναι εύκολο να επιλέξει κανείς την φθηνότερη προσφορά ή να κάνει μια έκπτωση στην τιμή, αυτό το κέρδος μπορεί να μετρηθεί άλλωστε. Έχουμε ξαναπεί πολλές φορές ότι η ασφάλεια εργαζομένων και επιβατών είναι πάνω από τα κέρδη τους και δεν θα έπρεπε να γίνονται εκπτώσεις. Γνωρίζουμε από πρώτο χέρι ότι οι δημόσιες συγκοινωνίες υποχρηματοδοτούνται σταθερά τα τελευταία χρόνια, παρατηρούμε την παρακμή και δυστυχώς τώρα φτάσαμε στο σημείο να θρηνούμε έναν συνάδελφο μας. Οι εργολαβικές εταιρίες δεν πρέπει να έχουν θέση στις δημόσιες συγκοινωνίες, τόσο στην ΣΤΑΣΥ όσο και στην ΟΣΥ. Οι εργολάβοι που σταδιακά έχουν όλο και μεγαλύτερο μερίδιο στην ΣΤΑΣΥ από τις εταιρίες καθαρισμού, μέχρι την συντήρηση του εξοπλισμού είναι εταιρίες που δεν διστάζουν να επιβαρύνουν τις εργασιακές σχέσεις ή να μειώνουν τα επίπεδα της ασφάλειας στην εργασία για να έχουν μεγαλύτερα κέρδη. Για ποιον λόγο λοιπόν η διοίκηση της ΣΤΑΣΥ επιμένει να δίνει στους εργολάβους όλο και περισσότερες δουλειές; Χρειαζόμαστε ασφαλείς δημόσιες συγκοινωνίες, χρειαζόμαστε μέσα προστασίας, χρειαζόμαστε επιπλέον προσωπικό και εξοπλισμό. Δεν χρειαζόμαστε άλλες εργολαβικές εταιρίες στο δίκτυα της ΣΤΑΣΥ και της ΟΣΥ και σε κανένα πόστο. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ενίσχυση του προσωπικού και των υποδομών, ενίσχυση της δημόσιας συγκοινωνίας.

Να μην γίνει ο θάνατος συνήθεια, να μην γίνει κανονικότητα

Το κράτος που πάντα έχει κεφάλαια για να προσφέρει στην αστυνομία νέο εξοπλισμό ή για να αγοράσει υπερσύγχρονα πολεμικά όπλα, ποτέ όμως δεν έχει όταν αφορά εξοπλισμό για την δημόσια συγκοινωνία, για την υγεία, για την παιδεία.

Απαιτούμε δημόσια συγκοινωνία, μεταφορές με ασφάλεια, προσλήψεις προσωπικού, ενίσχυση των υποδομών και του εξοπλισμού.

Όλα τα παραπάνω κάνουν το παλιό σύνθημα και πάλι επίκαιρο: Εσείς μιλάτε για κέρδη και ζημιές, εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές.

Ταξικό Μέτωπο – Πρωτοβουλία εργαζομένων στις Συγκοινωνίες taxikometopo.wordpress.com – taxikometopo@espiv.net

ΕΞΩ ΤΑ ΜΑΤ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΡΟ

Το τελευταίο διάστημα τα κλεισίματα των σταθμών διαδέχονται το ένα το άλλο. Καθημερινά η ελληνική αστυνομία απαγορεύει σε χιλιάδες επιβάτες να μετακινηθούν απρόσκοπτα με αποκλειστικό σκοπό την απαγόρευση των διαδηλώσεων, την αποτροπή συμμετοχής σε αυτές και την ευκολότερη καταστολή όσων τελικά καταφέρουν να συγκεντρωθούν.

Οι επαναλαμβανόμενες συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στον απεργό πείνας και δίψας Δημήτρη Κουφοντίνα και τα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια που λαμβάνουν χώρα αυτές τις μέρες συνοδεύονται από το κλείσιμο σταθμών, την απρόκλητη επίθεση και καταστολή των συγκεντρωμένων καθώς επίσης την εισβολή αστυνομικών δυνάμεων εντός σταθμών που έχουν μείνει ανοιχτοί.

Αποδεικνύεται για άλλη μία φορά ότι ο κίνδυνος για το επιβατικό κοινό και για τους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες είναι οι δυνάμεις καταστολής. Τα ΜΑΤ και λοιπά σώματα με την εισβολή εντός των σταθμών, τη χρήση χειροβομβίδων κρότου – λάμψης και δακρυγόνων αποτελούν την κύρια πηγή κινδύνων για όλους μας. Οι επιθέσεις που δέχονται οι διαδηλωτές μας αφορούν άμεσα.

Στα μυαλά των κυβερνώντων και της αστυνομίας όλοι όσοι διαμαρτύρονται είναι ο εχθρός. Το γνωρίσαμε από πρώτο χέρι τον Γενάρη του 2013 όταν κατέλαβαν το αμαξοστάσιο στα Σεπόλια, έσπασαν την απεργία και μας επιστράτευσαν. Δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια σε ότι συμβαίνει γύρω μας, μοναδικό μας όπλο για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας, για την κάλυψη των αναγκών μας, για την ικανοποίηση των συμφερόντων μας είναι η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, η ταξική συνείδηση, οι κοινοί αγώνες με όλους όσοι αγωνίζονται.

ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

ΟΧΙ ΣΤΑ ΚΛΕΙΣΙΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΤΑΘΜΩΝ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΣΤΑΘΜΟΥΣ

ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

Να σταματήσουν τώρα τα κλεισίματα σταθμών του Μετρό. Όχι στην εργαλειοποίηση των συγκοινωνιών από την καταστολή.

Το τελευταίο διάστημα και ιδιαίτερα από την επέτειο του Πολυτεχνείου, η ελληνική αστυνομία “δίνει εντολή”, κάθε τρεις και λίγο όπως μας ενημερώνουν οι ανακοινώσεις στους σταθμούς, να κλείνουν σταθμοί του Μετρό. Όχι ένας, ούτε δύο αλλά μέχρι 16 σταθμοί έχουν κλείσει στις 6 Δεκέμβρη. Όχι μία φορά, ούτε δύο αλλά σχεδόν μέρα παρά μέρα ο κατασταλτικός μηχανισμός για να μπορεί να πραγματοποιεί πιο εύκολα προσαγωγές, συλλήψεις και ξυλοδαρμούς, έχει εντάξει στους σχεδιασμούς του το κλείσιμο των σταθμών σε κάθε συγκέντρωση και διαδήλωση που πρόκειται να πραγματοποιηθεί.

Τα προηγούμενα χρόνια τα κλεισίματα σταθμών αποτελούσαν την εξαίρεση και είχαν ως δικαιολόγηση τον κίνδυνο “επεισοδίων” που θα έθεταν σε κίνδυνο τους εργαζόμενους και το επιβατικό κοινό. Το δήθεν ενδιαφέρον αστυνομίας και διοίκησης των συγκοινωνιών για την προστασία μας φαίνεται με τον πιο ανάγλυφο τρόπο τους τελευταίους μήνες, όπου οι επιβάτες βρίσκονται διαρκώς υπό την απειλή εάν ο σταθμός που πρέπει να σταματήσουν για να πάνε στη δουλειά, στο σπίτι τους κλπ θα είναι ανοιχτός, ενώ οι εργαζόμενοι καλούμαστε να ανοιγοκλείνουμε σταθμούς, να απαντάμε στο δικαιολογημένα χαωμένο επιβατικό κοινό, να δυσκολευόμαστε και εμείς να φτάσουμε στα σπίτια μας μετά το σχόλασμα.

Το ποιοι σταθμοί θα κλείσουν κάθε φορά, δημιουργεί πολλά ερωτηματικά καθώς ακόμα και αν υπάρχει η δικαιολογία ότι θα μπορούσε λόγω της συγκέντρωσης μεγάλου πλήθους διαδηλωτών να προκύψουν ζητήματα ασφάλειας εντούτοις η αστυνομία με ιδιαίτερο ζήλο αποφασίζει να κλείσει περισσότερους σταθμούς από τους άμεσα εμπλεκόμενους. Ο λόγος για τον οποίο γίνεται αυτό είναι ξεκάθαρα για να δυσκολέψει την πρόσβαση όσων επιθυμούν να συμμετάσχουν στην συγκέντρωση. Δεν είναι δυνατό σε κάθε στάση εργασίας ή απεργία να κατηγορούνται οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες ότι παραλύουν το κέντρο, ότι καθιστούν ομήρους τους επιβάτες και να δέχονται κάθε λογής συκοφαντία ενώ από την άλλη να αποφασίζει για την λειτουργία ή όχι του μητροπολιτικού σιδηροδρομικού δικτύου κάποιος βαθμοφόρος από την αστυνομία, ο οποίος μάλιστα δεν έχει καμία ενημέρωση ή εκπαίδευση για τα ζητήματα λειτουργίας του Μετρό.

Οι κρατικοί μηχανισμοί, κατασταλτικοί και όχι μόνο, γνωρίζουν πως για να επιβάλλουν την απαγόρευση των διαδηλώσεων θα πρέπει να αποτρέψουν πάση θυσία τη συγκέντρωση του κόσμου. Θέλουν να παρουσιάσουν την αδυναμία συγκέντρωσης ως αδιαφορία της κοινωνίας, να προβάλουν τους συμμετέχοντες ως κοινωνικά απομονωμένα κομμάτια χωρίς ερείσματα. Όσο κι αν προσπαθούν να επιβάλλουν σιγή νεκροταφείου η επιμονή των αγωνιζόμενων δημιουργεί ανάχωμα στους σχεδιασμούς τους και καταρρίπτει τους ισχυρισμούς τους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των πανεκπαιδευτικών συλλαλητηρίων. Οι χιλιάδες των διαδηλωτών που κατέβηκαν στο δρόμο, αποτελούν ένα μικρό μόνο μέρος όλων αυτών που θα συμμετείχαν εάν δεν υπήρχε η πανδημία, εάν δεν είχε επιβληθεί καθεστώς χουντικής εμπνεύσεως τρομοκρατία σε μια σειρά συγκεντρώσεων.

Το γεγονός ότι στοχεύουν τον κόσμο του αγώνα, τις πολιτικές οργανώσεις και ομάδες, τα συνδικάτα, γίνεται ευδιάκριτο εάν σημειώσει κάποιος τις συγκεντρώσεις για τις οποίες κλείνονται σταθμοί, απαγορεύονται ή γίνονται περικυκλωμένες από αστυνομικές δυνάμεις όταν επιτρέπονται. Από τη μία οι διαδηλώσεις στις 17 Νοέμβρη και στις 6 Δεκέμβρη, η απεργία στις 26 Νοέμβρη, οι συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στον Δ. Κουφοντίνα, τα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια κ.α και από την άλλη η συγκέντρωση της Χ.Α. για τα γεγονότα στα Ίμια. Σε αυτή την περίπτωση δεν είχαμε απαγορεύσεις, ούτε κλεισίματα σταθμών. Οι αριστεροί, οι κομμουνιστές, οι αναρχικοί, οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι είναι ο εχθρός. Οι φασίστες είναι ο σύμμαχος του καθεστώτος.
Ως εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες καλούμαστε να πάρουμε θέση. Το κλείσιμο των σταθμών με αποκλειστικό κριτήριο την απαγόρευση των συγκεντρώσεων δεν πρέπει να συνεχιστεί. Είναι καθήκον των σωματείων να σταθούν απέναντι στην εργαλειοποίηση των συγκοινωνιών από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς.

Ταξικό Μέτωπο – Πρωτοβουλία Εργαζομένων στις Συγκοινωνίες

taxikometopo@espiv.net – taxikometopo.wordpress.com

EZLN | Primera Parte: UNA DECLARACIÓN… POR LA VIDA — Πρωτοβουλία Εργαζομένων & Ανέργων στην ιδιωτική εκπαίδευση

Primera Parte: UNA DECLARACIÓN… POR LA VIDA

EZLN | Primera Parte: UNA DECLARACIÓN… POR LA VIDA — Πρωτοβουλία Εργαζομένων & Ανέργων στην ιδιωτική εκπαίδευση

Σας βαρεθήκαμε! Κυβέρνηση και εργοδότες ολοκληρώνουν την κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας εν μέσω πανδημίας! — Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής

Σωματείο Εργαζομένων στην Εταιρία RetailWorld A.E.- Καταστήματα Public: Σας βαρεθήκαμε! Κυβέρνηση και εργοδότες ολοκληρώνουν την κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας εν μέσω πανδημίας! Η κυβέρνηση της Ν.Δ. φέρνει νέο αντεργατικό νομοσχέδιο με ρυθμίσεις που στοχεύουν στην πλήρη κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας σε όλο το λιανεμπόριο. Παράλληλα εξουσιοδοτεί τον Υπουργό Ανάπτυξης να μπορεί να αλλάζει τα ωράρια λειτουργίας των καταστημάτων […]

Σας βαρεθήκαμε! Κυβέρνηση και εργοδότες ολοκληρώνουν την κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας εν μέσω πανδημίας! — Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής

Οι “μυστικοί επιβάτες”, άλλο ένα εργαλείο ρουφιανιάς, εκφοβισμού και απαξίωσης των εργαζομένων.

Μια σειρά από δημοσιεύματα στον Τύπο ανέφεραν την δημιουργία μιας νέας πρακτικής του ΟΑΣΑ σχετικά με τον έλεγχο των συγκοινωνιών και των εργαζομένων. Αυτή η πρακτική παρουσιάστηκε ως οι «μυστικοί επιβάτες», μια ομάδα με στόχο την «αναβάθμιση της ποιότητας της εξυπηρέτησης», μια «ομάδα διασφάλισης της ποιότητας» η οποία θα καταγράφει παράπονα και προβλήματα. Όμως τι πραγματικά εξυπηρετεί μια τέτοια κίνηση; Αυτή την στιγμή υπάρχουν πολλοί τρόποι για να μπορέσει να επικοινωνήσει η διοίκηση με την λειτουργία, να πληροφορηθεί τα προβλήματα που υπάρχουν αλλά και να ελέγξει το προσωπικό που εργάζεται στις συγκοινωνίες. Υπάρχουν τα σωματεία, με τα οποία έχει διαρκή επαφή η διοίκηση και τα οποία έχουν πολλές φορές καταγράψει και μεταφέρει προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην λειτουργία τόσο εργαζόμενοι, όσο και επιβάτες. Επίσης υπάρχουν τόσο στην ΣΤΑΣΥ όσο και στην ΟΣΥ και στον ΟΑΣΑ γραφεία και τρόποι επικοινωνίας του επιβατικού κοινού για προβλήματα, παράπονα και υποδείξεις.

Αντί αυτού η διοίκηση επιλέγει να θεσπίσει τον «μυστικό επιβάτη» και να αναθέσει σε εξωτερικό εργολάβο τον έλεγχο των εργαζομένων, καθώς όπως αναφέρουν τα δημοσιεύματα οι εργαζόμενοι θα ανήκουν σε εξωτερική εταιρία και δεν θα είναι υπάλληλοι του ΟΑΣΑ. Αυτό δημιουργεί τα εξής ερωτήματα: Καταρχήν περισσεύουν χρήματα στις συγκοινωνίες για κάτι τέτοιο; Ποιο θα είναι το κόστος για αυτό; Όταν η απάντηση της διοίκησης σε αιτήματα των εργαζομένων και των σωματείων είναι διαρκώς οι οικονομικές δυσχέρειες, είναι να απορεί κανείς πως θα περισσέψουν χρήματα για τον εργολάβο. Επίσης με ποια διαδικασία θα επιλεχθεί ο εργολάβος; Θα είναι άλλος ένας τρόπος να σπαταληθεί δημόσιο χρήμα σε κρατικοδίαιτους «ημέτερους» επιχειρηματίες;

Από τα δημοσιεύματα δεν γίνεται ξεκάθαρο ποιος θα είναι επακριβώς ο ρόλος του «μυστικού επιβάτη». Θα είναι η επικοινωνία του επιβάτη με την διοίκηση; Θα είναι ο έλεγχος των εργαζόμενων; Θα είναι η τήρηση των διαδικασιών; Ποιες θα είναι οι υποχρεώσεις του «μυστικού επιβάτη»; Θα παρεμβαίνει επί τόπου; Θα κάνει υποδείξεις; Θα μεταφέρει στην διοίκηση αυτά που βλέπει; Σύμφωνα με ποια πρωτόκολλα θα λειτουργεί ο «μυστικός επιβάτης»; Θα έχει εκπαίδευση στο συγκοινωνιακό δίκτυο; Θα εκπαιδευτεί σε όλες τις διαδικασίες της λειτουργίας της ΟΣΥ και ΣΤΑΣΥ; Αν όχι πως θα μπορέσει να κρίνει τις πρακτικές του προσωπικού; Τέλος ποιος θα ελέγχει τον «μυστικό επιβάτη»; Θα είναι ο λόγος του εγγυημένος από κάποια δικλείδα ασφαλείας ή ο ΟΑΣΑ θα είναι εκτεθειμένος στις υποκειμενικές κρίσεις κάθε άσχετου με το συγκοινωνιακό έργο συμβασιούχου;

Τα ερωτήματα αυτά είναι βέβαιο ότι δεν έχουν απάντηση διότι δεν απασχολούν την διοίκηση, το ζήτημα δεν είναι τεχνικό, είναι περισσότερο πολιτικό. Ας μην γελιόμαστε, η διοίκηση έχει τα μέσα και ήδη γνωρίζει όλα τα προβλήματα στην λειτουργία των ΜΜΜ. Είναι μια απόφαση που στόχο έχει την τρομοκράτηση των εργαζομένων και την κοροϊδία των επιβατών. Είναι μια πολιτική απόφαση που επιθυμεί να δημιουργήσει στους εργαζομένους μια αίσθηση ανασφάλειας, μια αίσθηση διαρκούς παρακολούθησης. Είναι μια πολιτική απόφαση που στόχο έχει την θεσμοθέτηση και κανονικοποίηση του ρόλου του χαφιέ και του ρουφιάνου στην εργασιακή μας καθημερινότητα.

Οι διοικήσεις των αστικών συγκοινωνιών έχουν πλήρη γνώση των προβλημάτων που υπάρχουν γιατί πολύ απλά αυτές είναι υπεύθυνες για τη δημιουργία τους Οι επικοινωνιακού τύπου εξαγγελίες σχετικά με τη χρήση “νέων τεχνολογιών” με προβλήματα να ανακύπτουν διαρκώς και τους εργαζόμενους να μαθαίνουν τις εξελίξεις από τους επιβάτες, η αδυναμία των στόλων σε λεωφορεία και τρένα να ανταποκριθούν στις ανάγκες μετακίνησης, τα διαρκή προβλήματα στην έκδοση ηλεκτρονικού εισιτηρίου, η απουσία διαδικασιών για τον τρόπο αντιμετώπισης ζητημάτων που προκύπτουν εντός των σταθμών και των λεωφορείων, οι ελλείψεις σε προσωπικό και οι πιεστικές συνθήκες κάτω από τις οποίες εργαζόμαστε, ακόμα και με τη μειωμένη κίνηση στην περίοδο της πανδημίας, δεν χρειάζεται κανένας μυστικός επιβάτης για να τα ανακαλύψει.

Αυτό που χρειάζεται είναι η οργανωμένη και μαζική αντίδραση των εργαζομένων σε κάθε προσπάθεια εκφοβισμού και απαξίωσής μας. Γνωρίζουμε να κάνουμε τη δουλειά μας και την κάνουμε όσο καλύτερα γίνεται μέσα στις αντίξοες συνθήκες που οι διοικήσεις δημιουργούν. Να σταθούμε απέναντι στην προώθηση της ρουφιανιάς, να διεκδικήσουμε την κάλυψη των αναγκών μας γιατί αυτός είναι ο τρόπος να λυθούν με τον καλύτερο τρόπο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι επιβάτες, να στηρίξουμε τους αγώνες των επιβατών για ποιοτικές και αξιοπρεπείς μετακινήσεις, χωρίς αποκλεισμούς, καταστολή και κοινωνικό κανιβαλισμό.

Οι αγώνες των εργαζομένων η απάντηση στη διαρκή υποτίμησή μας και εντατικοποίηση της εργασίας μας.

Ταξικό Μέτωπο – Πρωτοβουλία Εργαζομένων στις Συγκοινωνίες

taxikometopo@espiv.net

taxikometopo.wordpress.com